(ย้อนหลัง
ไปเมื่อครบรอบวันเกิด ของน้อยเล็กอย่างชเวจุนฮง หรือเจโล่ที่น่ารักของพวกเรา)
ผมไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นจริง
เรื่องที่ผมกับเจโล่ดันเกิดอุบัติเหตุรักหลังจากคืนวันเกิดของน้อง
หลังจากที่เราฉลองกันอย่างเมามันส์ด้วยน้ำอัดลม เพราะเจโล่ยังเป็นเยาวชนอยู่
แต่กลับกลายเป็นว่า ดันมีคนอุตริเอาวอดก้ามาผสมใส่ลงไปในน้ำอัดลมของพวกเรา
และผลที่ได้คือทุกคนต่างก็เมาไม่ได้สติ แต่ที่ทำเอาผมสติแทบจะร่วงลงพื้นก็คือ
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
นั่นเสียงของผมไม่ใช่หรอ? แต่ผมไม่ได้ร้องสักหน่อย แล้วเสียงของผมมาจากไหน??
“ผม
นี่ตัวผม แล้วผม.. ผม” ภาพที่ผมเห็นคือตัวผมเองกำลังตกใจวิ่งวุ่นไปส่องกระจก
และอาการตกใจจนหน้าซีดของตัวเอง แล้วทำไมผมมองเห็นตัวเองได้ว่ะ?
“ไม่นะ!!!!!!!!” ผมเห็นตัวเองร้องแหกปากโวยวายดั่งลั่นหอพัก
แต่ไม่ยักกะมีใครตื่น ทำไมนะหรอ? ก็ผมเห็นแค่ตัวผมกับ
“เดี๋ยวสิ
แล้วทำไมฉันเห็นตัวเองได้ว่ะ?”
ผมรีบลุกไปส่องกระจกและสิ่งที่ผมเจอกลับกลายเป็นใบหน้าหวานๆ ของเจโล่ไปซะงั้น
“นายเป็นใคร?
เอาร่างของผมคืนมานะ เอาคืนมาๆๆ” ผมเห็นตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้น และผมมั่นใจมากๆ
ว่า
“เจโล่
นายอยู่ในร่างของพี่ได้ยังไง?” เท่านั้นแหล่ะ
ยงกุกลีดเดอร์ผู้เคร่งครึมก็กลายเป็นเด็กร้องไห้งอแงดิ้นอยู่กับพื้นในทันที
“พี่ยงกุกเอาร่างของผมคืนมานะ!!!” ฉันอยากอยู่ในร่างของนายรึไงกันเจโล่ คิดบ้างไหม?
ว่าต่อไปนี้ฉันจะกอดนายยังไง??
แล้วเรื่องราววุ่นวายของผมกับเจโล่ก็เริ่มจากตรงนั้น
“เฮีย
เอาไงดีเนี่ย?? ตารางซ้อมของพวกเรามันแน่นจนไม่มีเวลาจะนอนแล้วนะ”
แล้วก็ไม่ใช่ผมที่เป็นคนออกความคิดเห็น
แต่เป็นเจ้าของร่างของผมที่ออกความเห็นที่ทุกคนรู้ดีว่าต้องทำตาม
“งั้นก็หยุด
ไม่ต้องซ็อมแล้ว เหนื่อยขนาดนี้หนีเที่ยวกันดีกว่า”
ไอ้สีหน้าเหมือนเด็กปิดเทอมนี่มันดูทะแม่งแบบแปลกๆ เมื่อมันอยู่บนใบหน้าของผม
“เอางั้นจริงหรอว่ะยงกุก?
จะไม่โดนด่ากันทั้งวงรึไงว่ะ?”
ผมยังไม่ทันได้อ้าปากก็โดนเจ้าตัวดีของผมแย่งซีนไปจนได้
“ทำไมต้องกลัวด้วย
ถ้าเอาแต่ซ็อมจนไม่ได้พักผ่อนเลย ใครมันจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปแสดงคอนฯ กันเล่า”
ก็จริงนะผมเห็นด้วย แต่ประเด็นมันไม่ใช่ตรงนั้นประเด็นคือคนที่พูดคือผมไง
ร่างของผมเป็นคนเอ่ยปาก แล้วคิดว่าผมจะเป็นยังไงหล่ะเมื่อกลับคืนร่างเดิม?
“ผมว่า..”
กำลังจะเอ่ยเลยครับ แต่พออยู่ในร่างของน้องเล็กกลับไม่มีใครคิดจะฟังเลย
“ตกลงตามนั้น
ทุกคนเห็นตรงกัน เพราะงั้น เราจะขอลาหยุดและไปเที่ยวทะเลกันสามวัน สองคืน”
ไอ้เพื่อนตัวดีคิมฮิมชาน
เวลาสั่งงานและทำเป็นค้านเวลาอย่างงี้คล้อยตามไวกว่าเสียงเชียว
“เจโล่ก็เหนื่อยมามากแล้ว
พี่ว่าพักบ้างก็ดีนะ” นั่นไงครับ เพราะรู้ว่าผมคงบ่น เลยเล่นออกคำสั่งดักคอไว้ก่อน
ถ้าไม่ติดว่าผมรักนะ ผมไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรจะมาใช้งานร่างกายผมตามใจชอบ
อย่าได้ฝันครับถ้าเป็นคนอื่น
“ก็ได้ครับ”
ทำไมเจโล่ต้องยิ้มซะหน้าผมเหงือกบานขนาดนั้นด้วยเนี่ย?? เฮ้อ! มีแฟนน่ารักต้องทำใจครับ
เอาไว้เย็นนี้ค่อยลวนลามร่างกายของเจโล่ก็ได้
สรุปว่าพวกผมก็ดื้อแพ่งกับท่านประธาน
พี่ผู้จัดการ จนได้วันหยุดกันในที่สุด
แล้วผมที่อยู่ในร่างเด็กดื้อควรจะลงโทษเจ้าตัวยังไงหล่ะครับ
ก็ต้องให้รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
“พี่ยงกุก!! อย่ามาทำแบบนั้นกับผมนะ” โวยวายเลยครับ
ใครไม่เคยเห็นยงกุกเบะก็เห็นเถอะครับ
“พี่ไม่ได้ทำอะไรนะครับ
แค่อาบน้ำเองนะ” อย่าสงสัยเลยครับ ทำไมผมกับน้องอาบน้ำด้วยกัน ก็คนเป็นแฟนกัน
อาบด้วยกันมันผิดตรงไหน?
“ก็..
ก็พี่ยงกุก งื้อออ ทำไมต้องถูตรงนั้นด้วยหล่ะ” ตรงนั้นก็ตรงนั้นนั่นแหล่ะครับ
ถูซะเพลินแล้วขอบอก เจโล่น้อยตอนนี้เลยตื่นมาเริงร่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“แล้วจะให้ทำยังไงหล่ะครับ?
ก็พี่ต้องดูแลสุขอนามัยให้สุดที่รักของพี่นี่หน่า” อ้างไปนั่นครับ จริงๆ
ก็แค่หื่นเท่านั้นแหล่ะเหตุผลของผม
“ผมจะโกรธพี่ยงกุกแล้วนะ”
ยงกุกหน้าหงิก เอาเข้าไป อย่าได้เอาหน้าแบบนี้ให้ใครเขาเห็นเชียวนะเจโล่
“ถ้าอย่างนั้น
เจโล่ก็ต้องทำเองแล้วละครับ ก็นี่ร่างกายของเจโล่นะ” ออกแนวฉลาดแกมโกงครับ
น้องทำผมก็มีแต่ฟินกับฟิน
ก็นี่ร่างกายน้องแต่ผมรู้สึกแล้วยังได้ร่างกายของผมมาช่วยนี่สิ
สลับร่างบางทีก็เปรมนะครับ
“แต่ว่า..”
ไม่ปล่อยให้หลุดพ้นจากมือมารหรอกครับเด็กดื้อของพี่
“ถ้าเจโล่ไม่ทำ
พี่ก็คงต้องทำด้วยสองมือของเจโล่นี่แหล่ะครับ”
พูดจบก็ขยับมือรูดรั้งแก่นกายของเด็กน้อยที่กำลังยืนมองดูร่างกายตัวเองถูกกระทำชำเรา
“อ๊าห์!!! เจโล่ชอบไหมครับ?” ไม่มีอะไรมากไปกว่าการยั่วเด็กน้อยครับ
ขยับมือเบาๆ แต่ทำหน้าปานกำลังจะขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า
“ผมทำเองก็ได้
พี่ปล่อยเลยนะ” ผมเห็นหน้าตัวเองที่กำลังเบะเลื่อนต่ำลง คงไม่ใช่ว่าเจโล่จะเล่นพิเรนทร์นะ
“ผมจะทำก็ได้
แต่จะใช้ปากของพี่ทำให้ผม อยากมาแกล้งผมทำไมกันเล่า?”
ก็พอเข้าใจครับว่ามันสับสนอลหม่าน แต่ถ้าถึงขั้นนั้นผมว่าคืนนี้ผมอาจจะทำร่างกายตัวเองจนเสียซิงนี่สิ
ไม่นะ!! ก็เจโล่อยู่ในร่างของผม ทางเดียวที่ผมจะกอดน้องได้คือผมต้องกดตัวเองรึนี่
ยงกุกขอเป็นลมลาตายได้ไหม??
“อื้มมม”
เพิ่งรู้นี่แหล่ะว่าเจโล่ทำแบบนี้ก็เป็นด้วย
ไปหัดมาจากไหนทำไมไม่เคยทำเลยสักครั้ง?
“อ๊า
เจโล่!! ซี๊ดดด ไปหัดมาจากไหนครับ
ทำไมพี่ไม่เคยเห็นเจโล่ทำให้พี่สักครั้งเลย อ่าห์” ไม่ได้แค่ใช้ปากเป็นแล้วล่ะงานนี้
แต่เก่งเลยหล่ะ
“อื้อออ
ก็พี่ยงกุกเคยทำนี่ ผมเห็นพี่ทำแบบไหนก็ทำแบบนั้นนะแหล่ะ จุ๊ฟฟฟ”
ยังจะมีหน้ามาจุ๊ฟอีกนะเด็กคนนี้
“เสร็จแล้ว
เย้!!!” อย่าตกใจไปครับ ก็น้องเล่นทำแบบนี้ให้ผมครั้งแรก
ผมเลยเก็บอาการไม่อยู่ไงไปเร็วพอๆ กับความเร็วเสียงเลยทีนี้
“เดี๋ยวครับ!” ดึงร่างตัวเองมากอด ถึงจะแปลกๆ
แต่ยังไงคนในนั้นก็เจโล่นี่หน่า จริงไหม?
“พี่ยงกุกจะทำอะไรครับ?”
ตกใจจนตาโตเลยนิเด็กน้อยของผม
“ก็ทำอะไรๆ
ที่เจโล่ก็น่าจะรู้อู่แล้วนั่นแหล่ะครับ” ไม่ต้องรออะไรทั้งนั้นแหล่ะครับงานนี้
จับตัวเองหันหลังแล้วลูบไล้บั้นท้ายซะเลย
“แต่นี่
งื้อออ ผม.. ผมอยู่ในร่างของพี่ยงกุกนะฮ่ะ อื้อ!!!” เสียซิงช่างมัน ผมไม่แคร์ เพราะยังไงตอนนี้ก็เป็นเจโล่ที่อยู่ในนั้น
ไม่ใช่ผมสักหน่อยนี่หน่า อีกอย่างก็เท่ากับว่าผมได้ซิงของเจโล่มาตั้งสองครั้งเลยนิ
“อ๊า!!!” หลับหูหลับตาทำไปครับ ใช้จินตนาการเข้าช่วย
สักพักคนตรงหน้าก็กลายเป็นเจโล่ที่ผมรู้จักไปเองนั่นแหล่ะ คิดได้แบบนั้น
นิ้วเรียวยาวของเจโล่ก็ลุกล้ำเข้าไปในช่องทางรักที่ไม่เคยมีผู้ใดได้กล้ำกลายของผม
“อย่าเกร็งนะครับเด็กดีของพี่
อื้มมม” ใช้อีกมือโอบหน้าอีกคนให้หันกลับมามองแล้วมอบจูบดูดดื่มให้อย่างเร้าร้อนหวาบหวาม
“อ่ะๆๆ
ผมเจ็บนะ อื้อออ” นิ้วเรียวยาวถูกเพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว
แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้อีกคนสั่นสะท้านเพราะความเจ็บปนเสียวซ่านที่ผมมอบให้
“อ๊างงงงง
พี่ยงกุก ผมเจ็บบบ”
เสียงทุ้มต่ำที่เคยมีกลับกลายเป็นเสียงกระเส่าน่าฟังขึ้นมาทันทีเมื่อคนที่เอื้อนเอ่ยคือเจโล่
(.....โปรดลืมไปเสียว่ายงกุกกับเจโล่สลับร่างกัน
เพื่อความบันเทิงและความฟิน.....)
“พี่อยากกอดเจโล่แล้ว
นะครับ ได้โปรด!”
นิ้วเรียวที่ยังคงขยับเบิกทางทำงานได้เป็นอย่างดี ในขณะที่ริมฝีปากเร้าร้อนเริ่มเลื่อนไล้ลงต่ำ
“ท่าทางคงทรมานน่าดูเลยใช่ไหมครับ
ตรงนี้นะ” ยงกุกเริ่มบทจูบอ่อนโยนลงตรงส่วนปลายของแก่นกายที่เริ่มตื่นตัวของอีกคน
ก่อนจะครอบครองจนมิดลำด้วยโพรงปากอุ่นร้อน
“อื้มมมมม”
ลิ้นร้อนที่เกี่ยวกวัดไปมาบวกกับการขยับปากรูดรั้งอย่างชำนาญ ทำเอาเจโล่อยากจะปลดปล่อยออกมา
แม้ว่ายงกุกจะใช้เวลาเพียงไม่นานในการรบเร้ากระตุ้นอีกคนให้โอนอ่อนยอมตามใจ
“พี่
อ่าห์ พี่ยงกุกฮ่ะ อื้อออ...” เจโล่ครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่โดนปรนเปรออย่างหนักหน่วงจากอีกคนไม่ยอมหยุด
นิ้วเรียวขยับเข้าออกกดย้ำที่จุดกระสัน
จากหนึ่งก็เพิ่มจนตอนนี้นิ้วเรียวทั้งสามนิ้วกำลังขยับเข้าออกรับกับการเร้าของริมฝีปากอุ่นจนในที่สุดอีกคนก็ทนไม่ไหว
“อื้อๆๆๆๆๆๆๆ
อ๊างงงงง อื้มมม พี่ยงกุกฮ่ะ” ยงกุกดื่มกลืนน้ำรักไปบางส่วน
และใช้น้ำรักส่วนที่เหลือมาชโลมแก่นกายที่ชูชันของตนเอง
“ตาพี่บ้างนะครับ
เจ็บหน่อยนะครับคนดี” ไม่ทันได้รอให้อีกคนอนุญาต
ยงกุกจัดการกดแก่นกายที่จ่อรอตรงปากทางรักเข้าไปช้าๆ จนมิดลำ
“อ๊าห์
ซี๊ดดดดด แน่นมากเลยครับ”
ยงกุกกดค้างไว้สักพักก่อนจะก้มลงจูบปลอบโยนเจโล่ที่เริ่มสะอื้นเล็กน้อยเพราะความเจ็บที่พ่วงท้ายความเสียวซ่านมาด้วย
“ฮึก! เจ็บ ผมเจ็บ อื้อออ” ยงกุกพรมจูบแก้มใสอย่างอ่อนโยน ก่อนจะมอบจุมพิตแสนหวานเอาใจเจโล่ที่รู้สึกเจ็บ
“รักนะครับคนดี
จุ๊ฟๆๆๆ”
ยงกุกพรมจูบอ่อนโยนพร้อมกับแก่นกายที่เริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบเพื่อช่วยให้อีกคนปรับตัว
“อ่าๆๆๆ
เจ็บจังฮ่ะ อื้มมมมม”
ลิ้นร้อนถือโอกาสที่อีกคนครางเสียงหวานสอดแทรกเข้าไปชิมรสหวานด้วยความเสน่หาอย่างเร้าร้อน
ทำเอาเจโล่ต้องครางประท้วงเพราะขาดอากาศ
“อื้ออออ
ผมหาย.. อ่ะๆๆ หายใจ ไม่ทัน อ๊าๆๆๆๆๆๆ”
ยงกุกบรรจงขยับแก่นกายเข้าออกด้วยลีลารักอันแสนเร้าร้อน
จนเกิดเสียงหยาบโลนดังก้องทั่วห้องน้ำ
พั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ซี๊ดดดดด
ทั้งร้อนทั้งนุ่มทั้งรัดจนพี่อยากจะเสร็จเดียวนี้เลยครับเจโล่”
ยงกุกขยับสะโพกรัวเร็วเพื่อเร็งจังหวะสนองความต้องการจนเจโล่ตัวโยกไปมาตามแรงกระแทกแระทันที่แสนเอาแต่ใจ
“ผมไม่ไหวแล้ว
พี่ยง.. อื้อๆๆๆๆๆๆ พี่ยงกุกกกกก อ๊างงงงงงงงงงง”
เจโล่ปลดปล่อยน้ำรักจนเปรอะหน้าท้องอีกคนจนเปียกชุ่ม
พั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อ๊าห์!!” ไม่นานยงกุกก็ปลดปล่อยออกมาตามหลังเจโล่เพียงไม่นาน
“อื้มมม
จุ๊ฟฟฟ ทำความสะอาดดีกว่านะ เดี๋ยวเจโล่จะไม่สบายเอาได้นะครับ”
ยงกุกทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่เจโล่โดยหารู้ไหมว่าสิ่งที่ตัวเองทำกำลังจะส่งผลถึงอนาคตอันใกล้นี้
“พี่ยงกุกๆๆๆๆๆๆ”
เสียงหวานตะโกนเรียกอีกคนไม่ยอมหยุด พร้อมกับเขย่าตัวอีกคนไม่ยอมหยุด
“อะไรครับ?
นอนต่อนะ นะครับ” ยงกุกพยายามจะลุกนั่งเพื่อดึงตัวเจโล่ลงมานอนกอดต่ออีกสักหน่อย
แต่กลับพบว่า
“อ๊ากกก”
ความเจ็บที่แล่นเข้าเล่นงานยงกุกทำเอาใบหน้าหล่อเหลาเหยเก
“พี่ยงกุกฮ่ะ
คือว่า.. เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนะ พี่เจ็บมากไหม??”
เจโล่ที่เคยผ่านประสบการณ์การเจ็บแปลบมาแล้วเข้าใจได้ดีเลยว่าอีกคนจะรู้สึกยังไงในตอนนี้
“เฮ้อ! บทจะคืนร่างก็คืนง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ?”
ยงกุกบ่นอย่างหมดแรงบนเตียงนอน
“คืนร่างก็ดีแล้วนี่ฮ่ะ
จะบ่นทำไมเนี่ย?” เจโล่บ่นใส่อย่างไม่เข้าใจอะไรสักเท่าไหร่
“อย่างน้อยก็คืนร่างหลังจากที่เจโล่หายดีแล้วสิครับ”
ยงกุกพูดออกมาด้วยรู้สึกรำคาญตัวเองเล็กน้อยที่ขยับไม่ได้อย่างใจ เพราะความเจ็บที่ทำเอาปวดหน่วงไปทั้งช่วงล่าง
“ก็ดีแล้วนี่ครับ
พี่ยงกุกจะได้เจ็บซะบ้าง
ที่นี้เข้าใจรึยังครับว่าผมเจ็บขนาดไหนเวลาที่พี่เอาแต่ใจตัวเองนะ
วันหลังก็อ่อนโยนกับผมให้เยอะๆ เอาแต่ใจน้อยลง เข้าใจไหมครับ สมน้ำหน้า!!” เจโล่บ่นใส่ยงกุกยาวยืดด้วยความอัดอั้นที่บางครั้งยงกุกก็เอาแต่ใจตัวเองจนเกินเหตุ
“พี่..
เจโล่ครับ พี่รู้แล้วว่าพี่ทำเจโล่เจ็บขนาดไหน พี่จะอ่อนโยนให้มากๆ นะครับ
ขอโทษนะครับคนดี” เจโล่ยิ้มหน้าบานทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ยงกุกพูดออกมา
“ขอบคุณนะครับนางฟ้า ที่ให้พรข้อนี้กับผม”
“พี่ยงกุก ผมเจ็บนะ!!!” ยงกุกที่แสนเอาแต่ใจเมื่อยามเวลาชุลมุน กำลังถูกต่อว่าจากคนรัก
“เจ็บแต่ก็เสียวนี่หน่า ทนอีกนิดนะครับ” ยงกุกที่ยังคงเอาแต่ใจ
ไม่ได้ดูเลยสักนิดว่าทำเอาคนรักเริ่มไม่พอใจ
“นางฟ้าครับ ผมขอพรวันเกิดของผมนะครับ
ผมอยากให้พี่ยงกุกถนอมผมมากกว่านี้ อยากให้พี่ยงกุกอ่อนโยนกับผมเหมือนเมื่อก่อน
ได้โปรด!
ให้พรที่ผมขอเป็นจริงด้วยนะครับ”
“ที่นี้จะได้รู้ซะบ้าง
ว่าเคะอย่างผมที่ต้องรองรับอารมณ์เมะหื่นๆ มันเป็นยังไง ชิส์! จะกล้าใจร้ายกับผมอีกไหม?”
เจโล่พูดพลางอมยิ้มพอใจเดินมากอดซุกยงกุกที่นอนซมด้วยฤทธิ์ไข้
“รักผมก็ต้องอ่อนโยนกับผมนะรู้ไหม?
จุ๊ฟฟฟ”
By
ZeloStone
นางฟ้าแม่ทูนหัวของเจโล่ก็ไรท์นี่แหล่ะคร๊า
เขียนเอาฮา อย่าอะไรมากมายนะจ๊ะที่รัก 55555
